Στο μέτρο που η αρχιτεκτονική αφορά στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος το οποίο δεν εξαντλείται στον εαυτό του ως διαμόρφωση σχέσεων μεταξύ πραγμάτων, αλλά περαιτέρω αφορά στον άνθρωπο και την οργάνωση τόπων κατοίκησης, ανακύπτει το ζήτημα της ψυχολογικής συνιστώσας στον σχεδιασμό του εσωτερικού χώρου. Το μάθημα αφορά στην μελέτη των ερμηνευτικών σχημάτων του χώρου τα οποία συγκροτούνται στη διασταύρωση της αρχιτεκτονικής με την ψυχολογία και την ψυχανάλυση. Στο πλαίσιο αυτό θα μελετήσουμε ζητήματα όπως η χωρική συνθήκη του ορίου και τα ζεύγη μέσα/έξω, κλειστό/ανοιχτό, ιδιωτικό/δημόσιο, οι διαδικασίες αντίληψης και νοηματοδότησης του χώρου, η σχέση χώρου και σώματος, οι έννοιες της οικειότητας και της ατμόσφαιρας, η σχέση της αρχιτεκτονικής με τον τόπο και την τοπική παράδοση, καθώς και η συμβολή της λακανικής ψυχανάλυσης στις θεωρίες της αρχιτεκτονικής και του χώρου. Τα παραπάνω συγκροτούν θεματικούς άξονες κατά μήκος των οποίων μελετώνται αρχιτεκτονικά παραδείγματα εσωτερικού χώρου και ευρύτερης κλίμακας με έμφαση στην αρχιτεκτονική παραγωγή των τελευταίων δεκαετιών και με συγκριτικές αναφορές σε έργα του παρελθόντος. Συνολικά, το μάθημα διερευνά οδούς ευόδωσης της αρχιτεκτονικής ως μέσου σύνθεσης και δημιουργίας χώρων ζωής, ανάπτυξης και δράσης για τους ανθρώπους που τους κατοικούν.